ابو جعفر محمد بن یعقوب بن اسحاق رئیس المحدثین امامیه ، فقیه و مرجع ملقب به « ثقه الاسلام» متوفی 329ق در روستای کلین، از توابع شهر ری به دنیا آمد. تاریخ حیات او با غیبت صغری همراه شد. چون شیعه و سنی در فتاوی به او مراجعه می کردند به ثقه الاسلام شهرت یافت. بزرگواری که قریب بیست سال از عمر شریف خود را در جمع آوری احادیث و سخنان معصومین صرف نمود و کتاب « کافی» را که یکی از بزرگترین تألیفات مکتب تشیع می باشد. و به جامعه ما تقدیم نمود . با نگارش این کتاب، مکتب حدیث نگاری اهل البیت (ع) را بنا نهاد و دیگران از جمله شیخ صدوق راه او را ادامه دادند. عصر کلینی را باید عصر حدیث نامید. زیرا که نهضتی که برای فراگیری با شناخت عصر خود و موقعیت حساس زمانی، به قم شهر محدثان و شاگردان اهل البیت (ع) مهاجرت کرد. کلینی درقم با استفاده از محضر استادان بزرگی چون احمد بن عیسی اشعری، احمد بن ادریس قمی ( معروف به معلّم ) عبدالله بن جعفر حمیری، ( مؤلف کتاب قرب الاسناد) به فراگیری حدیث پرداخت . وی از محضر حدود سی و پنج نفر از اساتید بزرگ کسب علم نمود. در بین استادانش بیشترین تأثیر را از « علی بن ابراهیم قمی» پذیرفت . شخصیتی پس از کسب علم حدیث از دهها استاد و محدّث در شهر ها و روستاهای آن زمان سرانجام در بغداد اقامت گزید. شهرت وی درآن زمان چنان بود که عامه و خاصه در فتاوی به اورجوع می کردند و به همین دلیل او اولین کسی بود که به لقب « ثقه الاسلام » شهرت یافت». در بغداد و قتی که کمبود جامعه شیعه را درک کرد ودید وبا غایب شدن امام زمان(ع) و دسترس نداشتن همه شیعیان به نواب آن حضرت، جای کتابی که در بردارندة تعالیم اسلامی و شیعی می باشد، خالی است به نگاشتن کتابی در زمینه احادیث جمع آوری شده پرداخت. مجموعه کتاب « الکافی» که شامل اصول کافی ( دو جلد )، فروع کافی ( پنج جلد) و روضه کافی ( یک جلد) است در بر دارندة شانزده هزار و یکصد و نود ونه (16199) حدیث پیامبر اسلام ( علیه السلام ) و ائمه معصومین ( علیها السلام ) می باشد، کتابی است که کلینی در طی بیست سال تلاش خستگی ناپذیر به تألیف آن مؤ فق شده است. کتاب کافی مهمترین و نفیس ترین کتاب از مجموعه کتب چهار گانه حدیثی( کتب اربعه) مذهب تشیع است. این کتاب را هر کسی از دیدگاه خود بررسی کرده است. بر کافی هم فیلسوف شرح نوشته است و عارف و هم فقیه و این خود نشانة بزرگی و جامع بودن کافی است. شرح های مهم کافی عبارتند از : 1. مرآت العقول از علامه مجلسی ، که با دیدی فقهی نگاشته شده است. 2. شرح صدر المتألهین معروف به ملاصدرا که نگرشی او نگرشی فلسفس و عرفانی به احادیث است. 3. کتاب وافی نوشته ملا محسن فیض کاشانی 4. شرح ملا صالح مازندرانی روش کلینی در ترتیب احادیث هر باب این است که حدیث صحیح تر و روشن تر را در اول باب قرار داده و سپس به همین ترتیب احادیث مبهم و مجمل را ذکر کرده است. روش او را محدثان بزرگ بعدی چون شیخ طوسی در کتاب فهرست خود و نجاشی در کتاب رجال خویش برگزیدند. علاوه بر این گاهی احادیثی بدون نام محدث و راوی و با عتوان « قد قال العالم » یا « فی حدیث آخر» از کلینی نقل شده است که جمعی از عالمان این احادیث را دلیلی بر وجود ارتباط بین کلینی و امام زمان ( عج) دانسته و گفته اند « ممکن است این کتاب [کافی ] به نظر اصلاح حضرت رسیده باشد. » آثار دیگر این محدث بزرگ عبارتند از : « تعبیر الرؤیا » « الرد علی قرامطه» « رسائل الائمه (ع)» کتاب « الرجال » « فضائل القرآن » ، « العقل»، « العلم»، « التوحید» ، کتاب « الاشربه» ، کتاب « الداوجن و الراوجن». پدر شیخ کلینی، در قریه کلین نزدیک حسن آباد تهران مدفون است. خودش در سال 329ق در بغداد و فات نمود و قبرش در محل تکیه مولودیه مزار شیعیان است. به منظور تجلیل از مفاخر بزرگ ایران و جهان اسلام نام این شخصیت گرانقدر به یکی ازخیابان های شهر اصفهان دیده است.