گاهی خسته میشوی از گشتن و پرواز کردن دویدن و پرسیدن و کار کردن.آنوقت بهترین کار این است که بنشینی یک گوشه ای و نگاه کنی به افق.این نسخه همیشه جواب خستگی است.البته باید قبلش حسابی این در وآن در زده باشی که این نشستن نشود شروع ناامیدی.این افق یک روز به جای اینکه رنگ خون شود خورشید را می زاید و خورشید باتمام عظمتش از آن طلوع خواهد کرد. آنوقت چشم تو به نوری روشن میشود که خاموشی هیچ وقت به آن راه ندارد.چشمان منتظرت را به افق بدوز و

با امید زندگی کن......که او خواهد آمد......