دهم رجب سالروز میلاد باسعادت نهمین اختر تابناک آسمان امامت وولایت حضرت امام محمد تقی(ع) برتمامی شیعیان عالم هستی مبارکباد .

الهی!

میخوانمت ای زیباترین زیبایی آسمان ها وزمین،تا اجابتم نمایی،تانظاره گر باشی که چگونه در انتظار نیم نگاهی از سوی تو نشسته ام وحسرت آن رادر دل دارم و چگونه تشنه جرعه ای از مهر ومحبتت هستم.

ای نگارنده بزرگ، چشمانم مبهوت نگارگری های اعجاب انگیز توست.چگونه آفریدی و چگونه سرشتی این همه زیبایی را ؛

درعجبم که با این همه جفای بندگان حقیرت چگونه محبتت را ارزانی می داری وچگونه از دریای سخاوتت بر آنان می بخشایی ؛

معرفت ،جود و کرمت وصف ناشدنی و عقل و چشم بشر از آن عاجز است .

الهی !ای بزرگترین راز دار هستی، از کودکی در دامان مادر آموختم که درد دل را تنها با تو نجوا کردن زیباست چرا که بزرگترین پوشاننده ای یا ستارالعیوب.آموختم که عشق بازی و ناز کردن تنها نزد تو معنا می یابد ای زیباترین عاشق ومعشوق هستی.عشق تو به بندگانت ستودنی و  مشوق بودن تو برای بندگان مخلصت و عاشقان دیرینه ات نگریستنی است.

معبودا میگریم به درگاهت چون کودکی که با گریستن بیشتر،توجه مادرش را به خود جلب میکند، چراکه حسرت توجهی هرچند کوتاه را ازسوی تو دارم.عاجزانه با اشک جاری دیدگانم می خواهم که بر من نظری کنی ومرا حتی لحظه ای به حال خودم رها نکنی واز مهرت بر من دریغ نداری.

الهی،ای مهربانترین هستی،مهرت را بر بندگان حقیرت ارزانی دار وخطاهای آنان را خرده مگیر و راه راست و مستقیم  را بانور وجودت بر آنان نمایان ساز.چه زیباتر و چه دوست داشتنی تر هستی آن لحظه که بر بندگان گنه کارت بخشش عطا میکنی و انان را مورد رحمت بی پایانت قرار میدهی.

الهی،ای پاک ترین پاکی ها،ای مهربانترین مهربانها،ای بخشنده ترین بخشنده و ای زیباترین زیبایی،به جلال و جبروتت قسمت میدهیم که کوتاه فکری و اشتباهاتمان را بر بزرگیت ببخشی و بر ما رحمت عطا فرمایی.

آمین یا رب العالمین

 مدیحه ی میثم مطیعی درباره نبش قبر(حجربن عدی):

این نبش قبر عقده دیرینه ی شماست          

  اینها گواه جنگ علیه خود خداست

وهابیان پست  ،چرا بس نمی کنید؟          

  اندازه ی خصومت یک قوم تا کجاست؟

گیرم که نبش قبر کنیدش ،چه فایده        

    اینک مزار ابن عدی در قلوب ماست

یک عده آمدند پی نبش قبر  «آه»           

این حرف ها چقدر برای من آشناست

تاریخ چند صفحه ورق خورد تا رسید          

  آنجا که دور قبر غریبی سر و صداست

تا نبش قبر فاطمه راهی نداشتند          

  دیدند ذوالفقار به دستان مرتضی است

ذهنم دوباره رفت به جایی شبیه این          

  حرف مدینه نیست دگر،حرف کربلاست

ده  نیزه دار  دور و بر  قبر  کوچکی           

حلقه زدند...لشگر دشمن چه بی حیاست

حالا رباب مانده و یک شیرخواره که         

   مثل سر حسین سرش روی نیزه هاست

گاهی خسته میشوی از گشتن و پرواز کردن دویدن و پرسیدن و کار کردن.آنوقت بهترین کار این است که بنشینی یک گوشه ای و نگاه کنی به افق.این نسخه همیشه جواب خستگی است.البته باید قبلش حسابی این در وآن در زده باشی که این نشستن نشود شروع ناامیدی.این افق یک روز به جای اینکه رنگ خون شود خورشید را می زاید و خورشید باتمام عظمتش از آن طلوع خواهد کرد. آنوقت چشم تو به نوری روشن میشود که خاموشی هیچ وقت به آن راه ندارد.چشمان منتظرت را به افق بدوز و

با امید زندگی کن......که او خواهد آمد......